Hoe is het met… Chima Onyeike?

Chima Onyeike speelde tussen 2007 en 2011 vier seizoenen voor Quick Boys. Hierna werkte hij als trainer onder andere samen met Guus Hiddink en de voetballers Samuel Eto’o en Roberto Carlos. In gesprek met de Webredactie van Quick Boys blikt hij onder meer terug op zijn jaren op Sportpark Nieuw Zuid.

Chima, het is al weer een tijd terug dat je actief was bij Quick Boys. Sindsdien ben je werkzaam geweest in Rusland en Griekenland. Hoe ben je hier zo terecht gekomen?
Mijn Quick Boys periode is inderdaad een tijd terug, maar ik volg de club nog steeds. Tijdens mijn Quick Boys-periode werkte ik als personal trainer in mijn eigen bedrijf Pt4u (personal training for you).
Mijn klanten waren van verschillend niveau en doelstellingen. Zo trainde ik onder meer met topsporters, waaronder de Russische internationals Alexander Kershakov, Alan Kasaev en Alexander Prudnikov.
De methodes en resultaten die ik gebruikte werden opgemerkt, waardoor ik werd uitgenodigd in Rusland om een presentatie te geven. Mijn contactpersoon German Katenko werd kort daarna technisch directeur bij FC Anzhi. Hij vroeg mij vervolgens om de fysieke belasting van het team te controleren, te beheren en intern trainers op te leiden.
Dit leek mij een mooie uitdaging, waardoor ik 2,5 jaar bij FC Anzhi gewerkt heb, met grote spelers als Roberto Carlos, Samuel Eto’o, Lassana Diarra, Mbark Bousouffa enz. Ik heb hier ook met goede trainers als Guus Hiddink, Ton du Chatinier en Zjelko Petrovich gewerkt. Na zo’n tweeënhalf jaar werd mij gevraagd om mijn werk voort te zetten bij PAOK (Griekenland, red.), waar Huub Stevens trainer was geworden. Na een goed gesprek met Huub heb ik besloten om daar te gaan werken, hier heb ik fijn samen gewerkt met Huub en zijn assistent Ton Lokhoff.

Bij Anzhi heb je met behoorlijk roemruchte spelers gewerkt, dat moet vast een flinke verandering geweest zijn.
Ja en nee: voetballers zijn voetballers, op welk niveau dan ook. Wel zijn er veel verschillen met betrekking tot de druk, externe factoren, media, vlucht- en reisschema’s, etc.
Mooi vond ik het om te zien dat spelers met een rijk verleden en een hoop bagage heel gewoon zijn gebleven. Zij herkenden de kwaliteitstrainingen en waardeerden dit ook. Hierdoor werd het voor mij makkelijk om te werken met hen.
Het is leuk om te zien dat jonge spelers beter worden door bepaalde trainingen, maar ook belangrijk is het om met drukke speelschema’s spelers fit te houden en belasting en herstel te controleren.

Heb je nog contact met de jongens waarmee je destijds samen hebt gewerkt en gespeeld bij Quick Boys?
Geregeld kom ik spelers tegen van mijn Quick Boys tijd en op Facebook heb ik nog contact met verschillende spelers. Kees Guyt (voormalig speler van het eerste elftal, red.) heeft vorig jaar mijn nieuwe huis helemaal gestuukt en met Hans van der Plas, eveneens een oud-speler van Quick Boys 1, heb ik ook nog contact. Het waren mooie jaren met een goed team. Helaas werden we geen kampioen, maar we zaten er steeds dichtbij en we wonnen de meeste derby’s. Dat is ook heel belangrijk.

Heb je ambities om misschien ooit nog eens hoofdtrainer te worden, bijvoorbeeld in Nederland?
Ja, die heb ik. Ik heb inmiddels mijn oefenmeester II en III, op korte termijn hoop ik ook mijn oefenmeester I te behalen (hiermee is het mogelijk het hoofdtrainerschap te vervullen in onder meer de Top- en Hoofdklasse, red.). Ik heb als voordeel dat ik reeds op hoog niveau heb mogen meekijken en met goede trainers heb gewerkt. Dit was voor mij de bevestiging dat ik ook hoofdcoach wil worden.

Wie aan Chima Onyeike denkt denkt meestal gelijk aan je winnende treffer tegen VV Katwijk, die ligt bij jou vast ook nog wel vers in het geheugen?
Jazeker, dat waren wedstrijden op zich, waarin van alles kon gebeuren. Het spelverloop in deze wedstrijden is zo belangrijk… Aan de motivatie kon het in ieder geval nooit liggen, als je zo’n vol sportpark ziet, heb je meteen de juiste spirit te pakken.

Naast dat je vaak tegen Katwijk scoorde, was je ook wel eens de plaaggeest van Rijnsburgse Boys. Kortom: je drukte vaak je stempel in de topwedstrijden. Hoe flikte je dat toch steeds?
Ik ben een winnaar en wil altijd winnen, maar in deze wedstrijden werd er meer gevraagd dan alleen maar strijd en goed voetbal. Aangezien ik één van de oudere spelers was, moesten we soms slim zijn en de rust bewaren, de scheidsrechter bespelen en op het juiste moment de wedstrijd doen kantelen.
In deze wedstrijden was ik altijd 200% gemotiveerd, maar dat kan ook niet anders. Je leeft als voetballer naar deze wedstrijden toe; iedereen wil spelen en winnen in dit soort wedstrijden.

Wat is eigenlijk jouw mooiste herinnering aan je tijd bij Quick Boys?
Dat zijn er meerdere: de derby’s, de supporters tijdens wedstrijden, maar ook bij de laatste training voor de derby’s, de kleedkamer en de bijbehorende humor, kortom: het spelletje bij een mooie club met goede, leuke spelers en staf.